Voormalig Turkse bureaucraat: “Ik kon het geschreeuw van gemartelde gedetineerden horen”

Voormalig Turkse bureaucraat: “Ik kon het geschreeuw van gemartelde gedetineerden horen”

“Tijdens mijn 10 dagen in hechtenis, kon ik het geschreeuw horen van andere gedetineerden die werden gemarteld,” zei Servet Erdil toen hij sprak over de brutale martelingen en onmenselijke behandeling waarvan hij getuige was op het hoofdbureau van politie in Ankara.

In gesprek met journalist Basri Doğan van TR7/24, zei Erdil, een voormalig bureaucraat, dat hij verscheurd werd tussen afschuw en medelijden omdat hij wist dat hij de volgende kon zijn die gemarteld zou worden. Hij voegde eraan toe dat de omstandigheden in detentie erbarmelijk waren en dat ze met 19 mensen in een kleine kamer zaten gedurende 10 dagen.

Erdil zei dat er een vrouw was die net bevallen was in de gevangenis en gescheiden werd van haar baby. Hij zei dat de vrouw borstvoeding gaf in een plastic fles en de melk naar haar baby stuurde. Erdil voegde eraan toe dat de vrouw een paar keer flauwviel in de gang en dat ze haar in de gaten hielden als ze langsliep om er zeker van te zijn dat ze in orde was.

Erdil werkte voor het ministerie van Justitie toen hij in december 2016 werd aangehouden wegens vermeende banden met de Gülen-beweging. De Turkse president Recep Tayyip Erdoğan heeft het gemunt op volgelingen van de Gülenbeweging, een geloofsgroep geïnspireerd door de Turkse geestelijke Fethullah Gülen, sinds de corruptieonderzoeken van 17-25 december 2013, waarbij toenmalig premier Erdoğan, zijn familieleden en zijn inner circle betrokken waren.

Erdoğan deed het onderzoek af als een coup van de Gülenisten en een samenzwering tegen zijn regering, maar bestempelde de beweging als een terroristische organisatie en begon de leden ervan aan te pakken.
Erdoğan verscherpte het harde optreden tegen de beweging na een couppoging op 15 juli 2016, waarvan hij Gülen beschuldigde. Gülen en de beweging ontkennen met klem betrokken te zijn geweest bij de mislukte putsch of enige terroristische activiteit.

Erdil beweerde dat hij tijdens de detentie onder druk werd gezet om “namen op te geven” van andere mensen in de beweging en zich te beroepen op de effectieve wroegingswet. Hij zei dat hun was verteld dat als ze vrij wilden komen, ze namen moesten geven.

“Normaal gesproken word je voor de rechtbank ondervraagd door de openbare aanklager. Maar we hebben de aanklager nooit gezien,” zei Erdil. “De enige mensen die naar de openbare aanklager werden gebracht, waren degenen die een beroep wilden doen op de wet op effectief berouw.”

Na hun arrestatie, zei Erdil, werden ze naar een kamer met 70 mannen gebracht in de Sincan gevangenis in Ankara, die berucht is om zijn grote aantal politieke gevangenen, en werd hen gezegd stil te staan. Hij zei dat ze daar een dag werden achtergelaten en dat hij door gebrek aan lucht niet kon ademen. De volgende dag werd hij gefouilleerd. Hij zei dat hij later een soort schort kreeg en door het hele gevangeniscomplex moest lopen, in het volle zicht van de anderen. “Ik heb me nog nooit zo vernederd gevoeld in mijn hele leven,” zei Erdil. “Ik voelde me op dat moment geschonden en ontmenselijkt.” Volgens Erdil verbleef hij in een krappe gevangenisafdeling met 30 andere mannen. Hij zei dat hij in 15 maanden 17 kilo was afgevallen omdat het eten oneetbaar was.
Nadat hij in afwachting van zijn proces was vrijgelaten, zei Erdil dat hij niet langer in Turkije kon blijven wonen omdat het leven ondraaglijk was geworden. Hij zei dat zijn bankkaarten waren geannuleerd, zijn rekening was bevroren en dat hij zich elke week moest melden bij het plaatselijke politiebureau. “Ze [de autoriteiten] lieten ons achter in een staat van niets,” zei hij.

Erdil en zijn gezin besloten het land te verlaten en zijn momenteel als vluchtelingen in Nederland. Het aantal Turkse asielzoekers is in het recente verleden explosief gestegen als gevolg van een dramatische toename van het aantal grove schendingen van de mensenrechten door de Turkse regering.

Na de mislukte staatsgreep riep de regering de noodtoestand uit en voerde een massale zuivering van de staatsinstellingen uit onder het voorwendsel van een anti-coupstrijd. Meer dan 130.000 ambtenaren, waaronder 4.156 rechters en openbare aanklagers, en 20.610 leden van de strijdkrachten werden bij nooddecreet uit hun functie ontheven wegens vermeend lidmaatschap van of vermeende banden met “terroristische organisaties”, zonder rechterlijke of parlementaire toetsing.

Voormalige ambtenaren werden niet alleen uit hun functie ontheven, maar kregen ook een verbod opgelegd om opnieuw in de openbare sector te werken en een paspoort te krijgen. De regering maakte het hen ook moeilijk om formeel in de particuliere sector te werken. Er werden aantekeningen over ontslagen ambtenaren in de socialezekerheidsdatabank opgenomen om potentiële werkgevers af te schrikken.