Integreren moet je willen

Integreren moet je willen

Cees Buys, correspondent van nieuwe-nederlander.nl

Gaan alle vluchtelingen die hier een verblijfsstatus hebben gekregen ook daadwerkelijk integreren in onze samenleving? Dit is de grote vraag die vele Nederlanders zich bewust of onbewust stellen. Is dit een ‘remake’ van de grote stroom gastarbeiders van weleer uit Turkije, Marokko, Somalië en zo meer of is het nu anders. Als het dan nu anders is, waarom is dat nu dan zo? We gingen op onderzoek uit en, ook al is het onderzoek niet geheel wetenschappelijk onderbouwd, we kwamen tot interessante ontdekkingen.

Een groot verschil tussen toen en nu is dat vele Turkse vluchtelingen nu over de gehele linie vrijwel allemaal hoog zijn opgeleid. Het zijn mensen die in Turkije een goede functie hadden met een dito loon. Deze mensen waren over de gehele linie zeer kansrijk, totdat ze in conflict kwamen met het Turkse regime van president Erdoğan na de vermeende couppoging van 15 juli 2016. De gastarbeiders van circa 50 jaar geleden hadden veelal weinig scholing en waren in Turkije ook al kansarm. Hier gingen ze veelal aan de slag in de serviele dienstverlening. Een ander karakteristiek is dat vele van de buitenlanders van weleer nog altijd nauwelijks tot geen Nederlands spreken en ook vrijwel geheel zijn blijven hangen in hun eigen cultuur maar dan in Nederland.

Op dit moment zie je dat diverse Turkse vluchtelingen binnen vijf tot zes maanden al redelijk goed in het Nederlands verstaanbaar zijn. Het grote leger aan taalvrijwilligers helpt hen daar gelukkig ook bij. Hulde aan al deze vrijwilligers want ze doen heel erg goed werk. Het bovengenoemde onderzoek gaat er overigens toe leiden dat hier medio 2020 een boek van mijn hand verschijnt over de vluchtelingen van deze tijd. Als dan hopen we voldoende feitenmateriaal over dit onderwerp voor handen te hebben.

Wat overduidelijk is, is dat de groep van, met name, Turkse vluchtelingen van nu zeer gretig is om zo snel als mogelijk de Nederlandse taal eigen te worden. Zij willen ook zo snel als mogelijk weer professioneel actief worden. Het zijn ook beslist geen mensen die in een slachtofferrol kruipen (ook al is hiervoor zeer, zeer veel aanleiding). Het is een groep mensen die heel dicht bij elkaar staat en elkaar ook helpen en stimuleren vooral heel snel te integreren. Ze hebben belang bij integratie en willen dit dan ook.

Onlangs sprak ik een vluchteling-echtpaar met twee kinderen waarbij de vrouw aangaf erg graag Nederlands te willen leren. Haar dilemma daarbij was dat de meeste Nederlandse vrouwen die zij in haar omgeving had gevraagd het uiteindelijk ‘te druk’ hadden met hun werk, leven en zo meer. Ze had al een bibliotheek-kaart aangeschaft en was, als de kinderen met hun dingen die dag druk waren,  in de bibliotheek. In Turkije was ze lerares op het voortgezet onderwijs en dat wil ze hier feitelijk voortzetten. De Nederlandse taal goed spreken is dan wel één van de vereisten. Ik weet dat zij inmiddels is aangesloten bij een vrouwengroep die elkaar beschreven kaarten per post opsturen. Naast het feit dat dit natuurlijk een vriendelijke en ook sociale geste is, geeft het de mensen die de Nederlandse taal willen leren een prima kans om ook de Nederlandse taal te leren lezen en schrijven.

Het is ook hier weer een kwestie van twee partijen die open willen staan elkaar verder te helpen in het leven. Integreren doe je namelijk altijd met twee partijen: een Nederlandse en een buitenlandse

Op woensdag 20 november jl. werd in het buurthuis-gebouw van de Amsterdamse wijk De Aker één van de zoveelste bijeenkomsten gehouden, dit keer met het thema: ‘Integratie & Rumi’. Als eerste spreker was de heer Jan Paternotte aan de beurt (D66 lid in de Tweede Kamer met onder andere ‘integratie’ in diens portefeuille). Alles speelde zich af in een sfeer van huiselijke gezelligheid. Een sfeer waarin de aanwezige gasten zich buitengewoon op hun gemak schenen te voelden. De Sema-meester, derwisj en zelf ook als vluchteling uit Turkije gevlucht, de heer Abdulkadir Dikici was vanuit Brussel gekomen voor de uitvoering van zijn spirituele dans en de muzikale omlijsting werd uitgevoerd door eveneens twee vluchtelingen, Adem (dwarsfluit) en Salih (rietfluit). Ook heeft mevrouw Claudette Manuela een prachtig Rumi-gedicht voorgedragen. Naast Tom waren er vele vrijwilligers die aan deze vluchtelingen Nederlandse taalles geven. Al met al een overvol en ook aangenaam programma. Deze bijeenkomst is zeker voor herhaling vatbaar en bij voorkeur ook op vele plaatsen in Nederland. Omarm de vluchteling en heb compassie voor hen, help ze met integreren als ze hierom vragen. Juist deze mensen verdienen het▪