Basri Doğan krijgt vertraagd zijn lintje

Basri Doğan krijgt vertraagd zijn lintje

Door: Cees Buys, 4 juli 2020

 De koninklijke onderscheiding, een van de hoogste onderscheidingen van Nederland, werd tijdens een ceremonie vandaag, onder andere, uitgereikt aan de Nederlandse journalist en maatschappelijke vrijwilliger, Basri Doğan.
Deze officiële koninklijke onderscheiding, die traditioneel elk jaar in Nederland wordt gehouden op 24 april, werd met een vertraging van drie maanden, vanwege de corona, vandaag toch nog uitgereikt aan die selecte groep Nederlanders die een bijzondere bijdrage hebben geleverd aan het land

De 51 mensen die  voor hun 25-jaar vrijwilligerswerk in april reeds koninklijk zijn onderscheiden ontvingen vandaag in het Koninklijk Concertgebouw in Amsterdam, alsnog hun onderscheiding. Vanwege de corona-maatregelen werden de geselecteerden hen de koninklijke onderscheiding niet fysiek opgespeld maar ontvingen zij hun lintje uit handen van burgemeester Femke Halsema nog in het doosje en bleven de geachte aanwezigen beperkt tot 100 mensen.

Basri Doğan zei me dat hij erg blij was met het ontvangen van deze onderscheiding vergezeld van ook een koninklijke verklaring.

Ondanks de laster van een Amsterdams raadslid om deze koninklijke onderscheiding niet aan Basri te geven, heeft het de koning toch behaagd Basri in deze te onderscheiden. Inmiddels heeft Basri Doğan voor de 16^e keer aangifte gedaan van smaad en bedreiging bij de Amsterdamse politie. Het openbaar ministerie is nu aan zet de handelswijze van dit Denk-raadslid te beoordelen en voor de rechter te brengen. Iedereen in Nederland moet weten dat Nederland een vrij land is waar vrijheid van godsdienst, vrijheid van meningsuiting en vrijheid van pers wege onze grondwettelijke rechten zijn. Ook dit Denk-raadslid moet zich dit, als eerste, realiseren. Blijft hij echter dreigen en vals beschuldigen, dan doet hij er verstandig aan terug te gaan naar Turkije waar het klaarblijkelijk veel beter is voor hem.

Het is primair door zijn gematigde islamitische levensovertuiging, dat Basri Doğan keer op keer (zelfs met de dood) is bedreigd geworden en beticht van allerlei onzin enkel en alleen omdat hij zich als gematigde moslim laat inspireren door de eveneens gematigde geestelijke moslimleider Fethullah Gülen (die in vrijwillige ballingschap leeft in Philadelphia in de Amerikaanse staat Pennsylvania). Gülen roept onder andere moslims op tot dialoog met andersdenkenden en ook andersgelovigen en tot een vredelievende harmonie met hen. De groep gematigde moslims waartoe Basri Doğan zich aangetrokken voelt, heet de Hizmet-beweging die ook wel de Vrijwilligersbeweging wordt genoemd. Deze laatste naam is omdat deze groep zich kenmerkt door het vele vrijwilligerswerk dat zij doen uit respect voor de mensen om hen heen en uit respect en dankbaarheid dat zij in vrijheid in Nederland leven. Bovendien kenmerken de leden van deze beweging zich vrijwel allemaal door hun hoge opleiding, goede banen die zij hebben en ook economische bijdrage aan Nederland. Allen zijn goed geïntegreerd en spreken Nederlands als hun moedertaal.

Doğan herinnert zich dat hij vele jaren als journalist in Nederland heeft werkt en zich heeft vrijwillig ingezet ten behoeve van de samenleving en zei: “Ik ben vereerd zo’n koninklijke onderscheiding te ontvangen uit handen van de burgemeester van Amsterdam, mevrouw Femke Halsema. We hebben het de afgelopen vier jaar moeilijk gehad als dienstvrijwilligers. Ik ontvang deze onderscheiding namens alle slachtoffers en onderdrukte leden van de Hizmet-beweging waaronder veel mede-journalisten die op dit moment en zonder een eerlijk proces, in gevangenschap zijn in diverse Turkse gevangenissen. En dit enkel en alleen omdat ze zich laten inspireren door hun geestelijke moslimleider die oproept tot vrede en harmonie. De brains in Turkije die kiezen voor democratische waarden en in harmonie leven in collectieve vrijheid, worden vervolgd in Turkije en op onmenselijke manier vervolgd, gemarteld en van al hun bezit beroofd. Zelfs gaat het zover dat hun echtgenotes (ca 11.000) ook gevangen zijn gezet met hun ca. 780 baby’s en oudere kinderen. Onder hen bevinden zich rechters (hoge) ambtenaren, vele leraressen en leraren, politiemensen, advocaten, ondernemers. Uiteindelijk worden ze allemaal Turkije uitgejaagd om als vluchteling en berooid, asiel aan te vragen in onder andere Nederland.”

Weet daarbij dat het Turkse regime daarbij hard heeft geroepen dat deze groep vluchtelingen ‘terroristen’ zijn. Inmiddels heeft de gealarmeerde AIVD al deze mensen persoonlijk gescreend en alle Hizmet-leden zijn vervolgens geaccepteerd en hebben een verblijfsvergunning gekregen in Nederland. Ook heeft, op basis van Tweede Kamer vragen indertijd, prof. dr. Martin van Bruinesse (Universiteit van Utrecht) als materiedeskundige autoriteit in Nederland, de opdracht gekregen onderzoek te doen naar de Hizmet-beweging. Tevens hebben nog enkele andere hoogleraren dit gedaan. De uitkomsten waren unaniem positief. Het kwam neer op de volgende punten: Deze mensen zijn in de regel hoog opgeleid, zijn goed geïntegreerd, spreken de Nederlandse taal, hebben nauwelijks een uitkering maar dragen bij aan de economie van Nederland en zo meer. Mensen die je dus graag in je midden wilt.

Nu heb ik me afgevraagd waarom deze hoogopgeleide Turken met veel kracht en agressie uit Turkije zijn verdreven. Wij zijn blij met hen en zij moeten hen dus ontegenzeggelijk missen in de diverse maatschappelijke processen daar. Hoe zit het nu op scholen daar, in de rechtbanken, bij de politie, etc.? Worden deze mensen daar niet gemist en wat betekent dit voor een land als Turkije? Als je deze Hizmet-vluchtelingen als gematigde moslims kunt zien en benoemen, wat is er dan gaande in Turkije? Is er inmiddels een angstcultuur aan het ontstaan? Zijn de gematigde moslims niet meer welkom?

Video Link

De AIVD zou zich nu zeker ook moeten richten op de, klaarblijkelijk en overduidelijk, snel radicaliserende moslimbeweging in Turkije, ondersteund (ook financieel) door het Turkse regime onder leiding van president Erdoğan. Het lijkt me verder wijs en verstandig dat alle overige veiligheidsdiensten van de vrije wereld dit gaan doen. Ale vredelievende en daarmee gematigde moslims zeer bruut en agressief uit hun land zijn geschopt, wat is er dan gaande in Turkije op dit moment.

Nu officieel is gebleken na gedegen onderzoek dat vele Turkse moskeeën in Nederland worden gefinancierd met buitenlands geld en je ziet nu ook dat vele Turkse radicale moslims in Nederland op belangrijke plaatsen terecht zijn gekomen (lees o.a. het Amsterdamse Raadslid van Denk), dan lijkt me dit voer voor screening door de AIVD. Als dit Denk-Raadslid zo denkt en handelt, wat betekent dit dan voor de landelijke Denk-filosofie? Moeten we daar dan niet eens Tweede Kamervragen over gaan stellen?

Terug nu naar Basri Doğan die me desgevraagd meldde zeer trots te zijn op het feit dat hij deze koninklijke orde te krijgen van de koning van Nederland. Hij ziet dit als een enorme erkenning voor hem. “Dit is een officiële erkenning die elk jaar aan een beperkt aantal mensen wordt aangeboden”. “Het is een grote eer deze prijs te ontvangen als een persoon van Turkse afkomst die in Nederland met alleen een Nederlands paspoort woont”. “Ik ben ongeveer 28 jaar actief in de journalistiek in Nederland, ik heb objectief nieuws gemaakt over zeer uiteenlopende onderwerpen”. Basri meldde me verder: “Daarnaast heb ik me vrijwillig aangemeld bij verschillende stichtingen en verenigingen als een servicevrijwilliger en als journalist. Ik deed vrijwilligerswerk bij de stichting Witboek, bij Platform İNS: de Kunst van het Samenleven, bij het Broken Chalk Platform”. Vanaf 15 juli 2016, de dag van de vermeende militaire coup in Turkije, kreeg ik in heel Nederland veel dreigementen. Eén daarvan is vorig jaar door de Hoge Raad te Amsterdam veroordeeld. Deze bedreiger was een Turks pro-AKP lid Fatih T. Hij werd schuldig bevonden en is ook veroordeeld en er zullen er overigens meer volgen.” “Dit gedrag kan en mag niet worden getolereerd in een vrij-Nederland.

Doğan zei me verder: “Ik ben op advies van wijlen Eberhart van der Laan, de toenmalige burgemeester van Amsterdam, naar een andere wijk verhuisd vanwege de toenemende bedreigingen en agressie jegens mij en mijn familie in de Amsterdamse wijk Slotermeer. Ik woonde daar al 18 jaar woon. Als vrijwilliger heb ik verschillende programma’s georganiseerd en uitgevoerd en meestal gebaseerd op de dichter Rumi (die Gods Liefde trachtte te vangen in zijn gedichten) met daarnaast een actueel Nederlands thema. Dit hebben we vervolgens voor vele buurtgenoten en anderen uitgevoerd in buurtcentra, kerken en andere openbare ruimten. Ik wil zowel de koninklijke familie, de Nederlandse staat en ook de gemeente Amsterdam heel hartelijk bedanken voor deze eer en erkenning.”