Leraren in NOOD!

Leraren in NOOD!

Denken we, als we deze kop zo lezen, primair aan onze Nederlandse leraren die structureel te hoge werkdruk ondervinden, relatief té weinig verdienen en ook structureel té weinig gehoor vinden in politiek Den Haag, dan zit u ernaast. Ik heb het nu even over een andere groep leraren waarbij ik uw welgemeende aandacht vraag voor vluchteling-leraren wereldwijd en die uit Turkije in het bijzonder. Deze groep van leraren zit persoonlijk in zeer grote verdrukking. De Stichting Integratie en Participatie Nieuwkomers en het Victim Educator Platform vormen gezamenlijk het zogenaamde ‘International Broken Chalk Platform’. Op zaterdag 5 oktober a.s. om 14.30 uur hopen zij in Den Haag de Wereld Leraren Dag (World Teacher’s Day) te ‘vieren’. Tijdens dit evenement willen zij specifiek aandacht vragen voor AL die leraren die op dit moment worden gemarteld, in gevangen-schap verkeren, zijn verbannen en zelfs zijn gedood vanwege onderdrukking. Specifiek valt in deze de naam van Turkije maar in het algemeen ook vele andere landen in de wereld.

De deelnemers aan het Broken Chalk Platform (vertaald: ‘het platform van het gebroken schoolkrijtje’) zijn allemaal leraren die hun respectievelijke landen hebben moeten ontvluchten en in diverse Europese landen (waaronder ook in Nederland) asiel hebben aangevraagd.

Zoals reeds aangegeven zijn de meeste van deze leraren afkomstig uit Turkije. Europa telt er inmiddels zo’n tienduizend. Ongeveer duizend van hen zijn in Nederland terecht gekomen. Deze leraren hebben beslist geen klachten over salariëring of werkdruk. Nee, zij vragen slechts onze aandacht voor hun problemen en die betreffen zaken van een veel ernstiger aard. Omwille van het feit dat zij, meestal als moslim, de democratische waarden aanhangen, de dialoog zoeken met andersgelovigen en vrede nastreven naast natuurlijk goed onderwijs voor jonge mensen. In hun onderwijs zijn deze waarden verweven.

Deze mensen hebben, hals-over-kop, alles moeten achterlaten daar ze anders werden geïnterneerd, gemarteld of zelfs gedood. Een zeer grote en actuele dreiging die hun leven betreft en de levens van hun geliefden. Sinds de vermeende couppoging van medio juli 2016

in Turkije is deze situatie actueel en duurt dus nog altijd voort. De directe agressie jegens deze beroepsgroep is hoog. De foto van de beide leraren en hun twee dochters toont de start van hun vluchtpoging. Van hun spaargeld hebben zij een open boot gekocht en hebben de oversteek naar Griekenland gewaagd. Op het strand van één van de Griekse eilanden hebben zij zich bekend gemaakt als Turkse vluchtelingen. Ze hebben daar hun boot achter gelaten (met zichtbaar daarop de Turkse vlag) en zijn door de Griekse politie meegenomen.

Deze leraren hebben op dit moment veelal een vluchtelingenstatus en wachten hun verdere lot af in Asielzoekerscentra in Europese landen, waaronder ook Nederland. Zoals de mensen op de drie foto’s in dit artikel, zijn er dus nog circa 10.000.

Het ‘Victim Educators Platform’ is het platform dat is opgericht door deze lerarengroep die voornamelijk actief was in diverse Openbare scholen in Turkije.  Deze Openbare scholen in Turkije zijn verbonden aan het ministerie van Onderwijs in Turkije. De hier werkende leraren zijn vrijwel allen op staande voet ontslagen middels een Decreetwet (na de vermeende couppoging van 15 juli 2016) vanuit de Turkse overheid op aangeven van de Turkse president Erdoğan.

De primaire missie van dit Victim Educators platform is internationaal aandacht te vragen voor het onrecht dat deze enorme groep leraren is overkomen. Al hun rechtspositionele zekerheden, hun huizen en wat dies meer zij, waren in één klap verdwenen naast initieel  hun directe maandelijkse inkomsten.

Voorts heeft de Turkse overheid gemeend een ware heksenjacht op hen te openen vanwege hun gedrag, intenties en de filosofie die zij aanhangen. Dit zonder formele juridische aanklacht en zonder een eerlijk juridisch proces. Het is hen als het ware ‘overkomen’. ‘Van vrijheid op het ene moment naar onvrijheid op het volgende’, zo meldde mij één van hen.

Ook vragen zij aandacht voor hun situatie waarbij hulp van de autochtone bevolking zeer wordt gewaardeerd. Deze volledig ontheemde leraren zoeken naarstig naar strohalmen waaraan ze zich kunnen vastklampen om zo weer een bestaan te kunnen opbouwen in de regio waar zij, met hun vluchtelingenstatus, zijn neergestreken. De eerste stap voor hen is de taal te leren van het land waarin ze zijn neergestreken.

Nu zult u zich, net als ik, afvragen waarom een land als Turkije het leven van duizenden van haar leraren plotsklaps onmogelijk maakt. Waarom moeten bijvoorbeeld deze leraren de gevangenis in, worden sommigen van hen gemarteld en vinden enkelen van hen zelfs de dood? Waarom gebeurt dit vervolgens ook met hun partners en kinderen (en zelfs met hun baby’s)? Je zou dan denken dat deze mensen iets vreselijks op hun kerfstok hebben. Ik heb e.e.a. onderzocht en met een aantal van deze mensen ook gesproken. Daarbij ben ik tot de onthutsende conclusie gekomen dat deze mensen dit lot is beschoren omdat ze, zoals eerder gemeld, de dialoog zoeken met andersgelovigen en persoonlijk streven naar vrede met hen. Zij staan harmonieuze samenlevingsmodellen voor. De beweging die ze in deze vormen, heet de Hizmet-beweging (zie ook link: https://www.hizmetbeweging.nl/over-hizmet/wat-is-de-hizmetbeweging/ ). De filosofie en de waarden die ze vertegenwoordigen voeren terug naar een persoonlijke machtsstrijd tussen twee gewezen kameraden: de Turkse zittende president Erdoğan en de geestelijk leider Gülen. Wat ik in mijn zoektocht heb kunnen achterhalen, is dat de heer Gülen dé inspirator achter de Hizmet-beweging is. Het is de heer Gülen die een harmonieuze samenleving voorstaat tussen ‘gelovigen’ en ‘niet-gelovigen’ waarin respect en tolerantie over en weer een feit is. Als je dit zo leest, dan rijst automatisch de vraag op welke waarden president Erdoğan vertegenwoordigt dat beiden zo lijnrecht tegenover elkaar zijn komen te staan? Zie in deze ook de verhelderende reportage van Caroline van den Heuvel bij Eén-Vandaag van AvroTros: https://eenvandaag.avrotros.nl/item/erdogan-en-guelen-van-vriend-tot-vijand/.

De eerste conclusie na mijn onderzoek is dat het lot van deze Turkse ex-leraren één-op-één verbonden is aan het hier beschreven verschil in opvattingen tussen beide leiders. Wordt vervolgd▪

Cees Buys correspondent van nieuwe-nederlander.nl