Een recept voor succesvolle integratie

Een recept voor succesvolle integratie

Door: Basri Dogan, 14 februari 2020

We volgen de familie Gül in Delden die na de coup van 15 juli 2016 uit Turkije zijn verjaagd en in Nederland in een AZC in Winterswijk terechtkwamen. Eén van de gelukjes in dat AZC was dat ze in aanraking kwamen met twee Nederlandse vrijwilligers (Mevrouw Gerty Drost en de heer Edu van Dijk) die hen met beperkte middelen en heel veel compassie en respect hebben geholpen snel weer op hun eigen benen te staan. De heer Kasim Gül is één van de wetenschappers die gedwongen werd Turkije te verlaten met achterlating van huis, werk, familie en vrienden.

Na de vermeende staatsgreep op 15 juli 2016 in Turkije verlieten vele hoogopgeleide Turken hun vaderland. Er wordt thans beweerd dat het wetenschappelijk onderzoek gepubliceerd door de Turkse onderzoekers jaarlijks met 28 procent is gedaald. Dit door het grote aantal opgeleide mensen die daar zijn verjaagd op brute wijze. De Gül’s zijn in het AZC de dialogen aangegaan met Nederlandse families. In het afgelopen jaar zijn er daaruit hechte vriendschappen ontstaan met meer dan 30 Nederlandse families. Onder hen dus ook Gerty Dost Edu en Van Dijk. Er zijn zo nieuwe bruggen geslagen met Nederlandse mensen om snel bekend te raken met de Nederlandse cultuurwaarden en ook de Nederlandse taal.

Onlangs heb ik Gerty Dost en Edu van Dıjk persoonlijk ontmoet in de gemeente Delden tijdens een diner dat was georganiseerd en gekookt door de familie Gül. Beiden zijn vrijwilligers die zich volledig inzetten om vluchtelingen te helpen. Ze helpen immigrantengezinnen die hun toevlucht in Nederland hebben gezocht.

Edu Van Dıjk werd geboren na de Tweede Wereldoorlog, nu is hij 70 jaar oud en we hoorden de levensverhalen van hem van pal na de tweede wereldoorlog met ook de vluchtelingenverhalen van toen. Deze jeugdervaring van hem heeft hem ertoe gebracht nu mensen als de familie Gül te helpen (waar hij als kind veel hulp heeft ervaren toen hij zelf en zijn familie er slecht aan toe waren). De meesten van hen wilden hun leven toe voortzetten als vluchtelingen in landen die ze nooit hebben gekend. Gerty Drost is zeer gedreven de vluchtelingen van nu verder te helpen. Je ziet dat met de hulp van de autochtone Nederlanders, emotioneel zeer beschadigde vluchtelingen toch weer heel snel op de been worden gezet. Gerty en Edu hebben hen aten zien dat ze feitelijk deel waren van ons gezin en dat gaf de familie Gül de veiligheid en het vertrouwen dat ze goed zijn aangeland. Beiden zeggen: “onze vriendschap met hen is een warme omgeving zoals een gezinsomgeving zou moeten zijn. Vooral dochter Maria is als ons kleinkind. Doordat het zo vertrouwd was voor de familie Gül, zijn ze bijzonder snel geïntegreerd en spreken ze, ook al zijn ze pas kort in Nederland, al heel behoorlijk de Nederlandse taal”. De voorkomende integratie-facetten worden met elkaar besproken en Gerty en Edu geven hen een goed voorbeeld hoe het er in Nederland aan toe gaat.

De heer Gül werk op dit moment gelukkig weer in de IT-sector in Nederland waar hij het zeer naar zijn zin heeft. Ook zijn echtgenote Gülhan Gül heeft haar draai hier inmiddels ook weer gevonden. Hun dochter Maria is nog jong maar spreekt inmiddels de Nederlandse taal goed en ook zij kan zich prima bewegen in de nieuwe leefomgeving. De heer Gül meldde dat zij hun gevoelens en gedachten hebben kunnen afstemmen op die van Gerty en Edu en met name dat vergroot voor ons onze hoop op een wederom goed leven.

Kasim vertelt verder: “dat de Nederlanders die ze hier ontmoetten erg goed voor hen waren”. “Na een periode van bijna een jaar zijn hun gebeden vervuld geworden.” Kasım, Gülhan en Meryem Gül zeggen dat ze meer dan een jaar in Nederland zijn. “Toen we naar Nederland kwamen, ontmoetten we lokale mensen in gezelligheid. Met hen hebben we de beste dialogen gehad. “

Kasim hoopt dat hun weg vergelijkbaar mag zijn voor al die velen die ook hun lot hebben gekregen en in grote moeilijkheden zijn gebracht door de Turkse overheid▪