Nu ook 11.000 vrouwen onschuldig vast in Turkije

Door: Cees Buys, 9 maart 2020

Op zondag 8 maart jl. is, met het oog op de Internationale Vrouwendag, op de Dam in Amsterdam een protestactie gehouden tegen het AKP-regime van president Erdoğan in Turkije. Het protest richtte zich tegen het feit dat, zonder enige vorm van onafhankelijke rechtspraak daar meer dan 11.000 vrouwen en hun baby’s (780 in totaal) in de gevangenis worden gehouden voor langere tijd. Dit is een onmenselijke situatie waaraan zo spoedig mogelijk een einde gemaakt moet worden. 

Het Internationale Broken Chalk Platform organiseerde deze protestbijeenkomst waarbij de aanwezigen bij dit protest op de Dam opriepen dat deze moeders met hun kinderen (soms nog baby) per direct vrijgelaten moeten worden uit de Turkse gevangenissen.  Een woordvoerder gaf de navolgende verklaring af:

“8 maart, Internationale Vrouwendag, er zijn op dit moment ruim  11.000 vrouwen en ook hun kinderen (waaronder 800 baby’s) in de gevangenis in Turkije. Na de vermeende coup van 15 juli 2016 is dit allemaal in gang gezet en gebeurd. Het is nog steeds, na jaren reeds, actueel en wordt ook steeds erger.”

Ook is het volgende persbericht afgegeven:

“Sinds 15 juli 2016 hebben de al afbrokkelde democratische mechanismen van Turkije de grens bereikt van de volledige ineenstorting als gevolg van de collectieve vervolging van alle politieke tegenstanders en critici van de regering.

In de nasleep van de mislukte staatsgreep in 2016, heeft de Turkse regering mensen gearresteerd en vastgehouden, ontslagen, en honderdduizenden onschuldige mensen gemarteld zonder eerlijk proces voor het uitroeien van wat zij zeggen: ‘’terrorisme”.

De hardhandige vervolging van de regering heeft het leven van duizenden vrouwen gekost, in veel gevallen samen met hun baby’s en kinderen. 

Dappere vrouwen die zich tegen de onderdrukking verzetten, worden door de huidige regering willekeurig gearresteerd en blijven langdurig in voorarrest. 

Vandaag de dag zijn meer dan 11.000 vrouwen opgesloten als gevangenen met een schokkende toename van het aantal nieuwe slachtoffers. 

Onder de vervolgden en veroordeelden zijn meer dan 780 moeders gevangen gezet met hun baby’s en vele anderen werden met geweld van hun kinderen gescheiden. In Turkije leven gevangen vrouwen, en met name politieke gevangenen, in onhygiënische gevangenissen. Hen wordt rechten ontzegd op gezonde voeding, toegang tot basis- en complexe gezondheidszorg en vrouwelijke hygiëneproducten.

Wij staan als Broken Chalk Platform voor de rechten van de vrouwen die het slachtoffer zijn van de voortdurende vervolging in Turkije. Wij eisen de vrijheid van onschuldige vrouwen die in Turkije gevangen zitten en de bescherming van de rechten van gedetineerde vrouwen. 

Op deze dag, 8 maart, verkondigen we onze oprechte steun voor #IWD2020 als mensenrechtenactivisten die zich inzetten voor de rechten van de vrouw in Turkije en de rest van de wereld. Samen met miljoenen anderen verenigd in de geest van Internationale Vrouwendag, eisen we een gelijkwaardige en toegankelijke wereld voor vrouwen.”

Erdinc Demirok 06-84707410
Woordvoerder Broken Chalk Platform

Na de vermeende coup in Turkije van 15 juli 2016 is door het regime van president Erdoğan van Turkije een ware heksenjacht ontketent op aanhangers van de zogenaamde Vrijwilligers-beweging: de Hizmet. Deze aanhangers laten zich inspireren door de gematigde moslimleider Fethullah Gülen. Gülen predikt de islam is zijn meest zuivere vorm en predikt daarmee de vrije dialoog met andersdenkenden en ook andersgelovigen. Hij predikt vrede en harmonie onder de mensheid en is daarbij zelf ook een toonbeeld van hetgeen hij predikt.

President Erdoğan en velen van zijn AKP-aanhang streven een radicale vorm van islam na waarbij ook geweld niet wordt geschuwd om hun doelen maar te kunnen realiseren.

President Erdoğan heeft deze Hizmet-mensen betiteld als terrorist en dit ook luid verkondigd richting de regeringen in Europa. Deze waren dus gewaarschuwd. Wat er toen gebeurde is dat de binnenlandse veiligheidsdiensten van Europese landen de leden van de Hizmet-beweging allen hebben gescreend. In Nederland was dit de AIVD en in de Tweede Kamer zijn over dit gebeurde Kamervragen gesteld. Deze Kamervragen hebben ertoe geleid dat Prof. Dr. Martin van Bruinesse, verbonden aan de Universiteit van Utrecht en autoriteit op dit gebied, onderzoek heeft gedaan naar de Hizmet beweging en haar leden. Uit dit onderzoek en uit de screenings van de AIVD is gebleken dat juist deze mensen NOOIT een terrorist kunnen zijn. Ze integreren goed, ze zijn hoog- tot zeer-hoog opgeleid, hebben een bovengemiddelde intelligentie, spreken vaak snel de Nederlandse taal, maken slechts zeer kort gebruik van de sociale vangnetten in Nederland en dragen ook zeer snel bij aan de Nederlandse maatschappij en economie, kortom: deze mensen kunnen we er heel goed bij hebben en zijn derhalve van harte welkom.

Door een diepgewortelde haat tegen het goede (hetgeen Fethullah Gülen predikt en voorstaat) manifesteert her Erdoğan-regime zich als een vertegenwoordiger van het salafisme, de sterk-geradicaliseerde vorm van islam. Het salafisme is gevaarlijk en het staat feitelijk haaks op hetgeen de Koran, als Heilig Boek van de moslims, verkondigt. Fethullah Gülen zegt dan ook dat salafisme beslist niet tot de islam gerekend mag worden en dat een geradicaliseerde moslim geen moslim is.

Veel van de Hizmet aanhangers die uit Turkije, vaak binnen uren reeds en dus zeer overhaast, hun land hebben moeten verlaten, zijn leraar, arts, rechter, advocaat, ondernemer, ambtenaar, politieagent, militair en mensen die een actieve rol hadden in het Turkse maatschappelijke en openbare leven (ze bevorderden de veiligheid van mensen in velerlei opzichten en deden dat goed). Deze hoogopgeleide mensen zijn abrupt en massaal van hun posities gestoten waarbij hun bezittingen zijn afgenomen (gestolen) door het regime tot en met hun vrijheid. Dit alleen omdat zijn een gematigde islam aanhangen (pro vrede en harmonie).

Dit is hetgeen er in Turkije aan de hand is: een complete braindrain waardoor er geen leraren meer zijn om de kinderen en studenten te onderwijzen en ga zo maar door. Turkije stevent af op een enorme afbraakperiode wat hen weer doet aanbelanden in zo ongeveer de Middeleeuwen. Hetgeen door leider Kemal Atatürk is opgebouwd wordt nu in rap tempo afgebroken door het huidige Erdoğan-regime.

De activisten op de Dam zijn zelf ook allemaal Hizmet-vluchtelingen die zelf ook groot onrecht is aangedaan door het Erdoğan-regime kunnen nu niet anders dan de aandacht vragen voor het gedrag van het Erdogan-regime maar zeker ook van de Erdogan-aanhangers in Nederland (AKP-aanhangers). Ook deze mensen luisteren gedwee naar de stem van Erdogan en volgen zijn lange arm vaak blindelings (alsof zij geen autonoom denkvermogen meer hebben), ziende blind en horende doof.

Activisten, die opriepen dat de moeders met hun kinderen zouden moeten worden vrijgelaten, deelden de tragedie met het publiek.

Het Oslo Peace Research Institute publiceert met betrekking tot 98 procent van de wereldbevolking in 153 landen met betrekking op het thema: “Vrouwen, Vrede en Veiligheid Index”. Zij rapporteert wat de situatie in die landen is betreffende de vrouwen en hun positie, rechten en meer. IJsland scoort hier als nummer 1. China scoort een 87^e plaats op deze ranglijst en Saoedi-Arabië de 99^e plaats. Turkije is inmiddels, in deze onderzoeksresultaten, op de 105^e plaats te vinden.

Op dit moment is het aantal willekeurig vrouwelijke politieke gevangenen boven de 11.000 gestegen met ook een verbijsterende toename van nieuwe vrouwen die als politieke gevangene zijn geïnterneerd in Turkije. Inclusief hun kinderen en ook baby’s.

Op 8 maart 1857 begonnen 40.000 weefwerkers in New York, VS, met een staking in een textielfabriek, op zoek naar betere werkomstandigheden. Als gevolg van het feit dat de politie de arbeiders aanviel en de arbeiders werden opgesloten in de fabriek, konden de arbeiders niet ontsnappen aan de barricades die voor de fabriek waren opgezet, 120 vrouwelijke arbeiders stierven. Meer dan 10.000 mensen woonden de begrafenis van deze vrouwelijke arbeiders bij.

Clara Zetkin, is de initiatiefneemster van de 2^e Internationale Vrouwenbijeenkomst die werd gehouden op 26 en 27 augustus 1910. Hieruit ontstond de “Internazionaler Frauentag”. Zij stelde voor dit internationale evenement aan te duiden als Internationale Vrouwendag. Dit voorstel werd internationaal unaniem aanvaard▪